قانون گرايي















قانون گرايي



يکي از اموري که حضرت علي عليه السلام به آن اهتمام تمام مي ورزيدند، قانون مدار بودن و اجراي قانون الهي به معناي واقعي کلمه بود. اگر کسي بر خلاف قانون عملي مي کرد، بدون در نظر گرفتن موقعيت و مقام وي، حدود الهي و قانوني را بر وي اجرا مي کرد و هيچ واسطه و شفاعتي را نمي پذيرفت و در اين مورد دقيق عمل مي کرد.

از امام باقر عليه السلام روايتي نقل شده است که حضرت علي عليه السلام مردي از بني اسد را که مرتکب خلافي شده بود، دستگير کرد. گروهي از خويشاوندان وي جمع شدند و از امام حسن عليه السلام خواستند تا با آنان نزد علي عليه السلام برود و از مرد اسدي شفاعت کند، اما امام حسن عليه السلام که پدر خود و التزام وي به قانون را به خوبي مي شناخت، به آنان فرمود: خود نزد علي عليه السلام برويد، چون وي شما را به خوبي مي شناسد. پس آنان علي عليه السلام را ديدار کردند و از وي خواستند تا از حد زدن مرد اسدي صرف نظر کند. حضرت در پاسخ فرمود: اگر چيزي را از من بخواهيد که خود مالک آن باشم، به شما خواهم داد. آن گروه که گمان مي کردند علي عليه السلام به آنان پاسخ مثبت داده، از نزد وي بيرون آمدند. امام حسن عليه السلام از آنان پرسيد: چه کرديد؟ گفتند: قول مساعد داد و سخناني را که بين علي عليه السلام و خودشان مطرح شده بود، نقل کردند. امام حسن عليه السلام که منظور پدر را خوب فهميده بود، به آنان فرمود: دوستتان تازيانه خواهد خورد. علي عليه السلام مرد اسدي را بيرون آورد و تازيانه زد، سپس فرمود: به خدا سوگند من مالک اين امر نبودم که وي را ببخشم.[1] .









  1. دعائم الاسلام، قاضي نعمان تميمي، ج2، ص443.