حق محوري و باطل ستيزي
«اَلْحَقُّ مَعَ عَليٍّ اَيْنَما مالَ؛[1] حق با علي عليه السلام است به هر طرفي که ميل پيدا کند.» حق محوري آن حضرت زبانزد همه مردم بود و آن حضرت در تمامي مراحل زندگي و حکومتي خود بر احقاق آن مي پرداخت؛ چنان که مي فرمايد: «اِنَّ اَفْضَلَ النّاسِ عِنْدَ اللّه ِ مَنْ کانَ الْعَمَلُ بِالْحَقِّ اَحَبَّ اِلَيْهِ وَ اِنْ نَقَصَهُ وَ کَرَثَهُ مِنَ الْباطِلِ وَ اِنْ جَرَّ اِلَيْهِ فائِدَةً وَزادَهُ؛[2] بي گمان برترين مردم نزد خداوند کسي است که عمل به حق برايش دوست داشتني تر از باطل باشد، اگر چه [اين طرفداري از حق و عمل به آن] موجب نقصان و حادثه اي برايش شود و اگر چه باطل برايش سودي به همراه داشته باشد و موجب زيادتي براي او شود.» باز گرداندن اموال غصب شده بيت المال و بر کنار نمودن فرمانداراني که عثمان آنان را به باطل به کار گماشته بود و اجراي حدود الهي حتي بر نزديکان، نمونه اي از کارهاي حضرت علي عليه السلام و سيره عملي آن حضرت بر حق مداري حکومت مي توان شمرد.
علي عليه السلام از همان اوان زندگي در همه حال بر محور حق و حقيقت تلاش مي کرد و در راه حق قدم بر مي داشت و سعي در احقاق حق داشت؛ چنان که پيامبر در اين مورد فرموده است: