مقاله: السنة بعد الرسول
شهرستاني، سيّد علي ملاحظه: قسمت چهارم نمايه:امامت در قرآن و حديث؛ خلافت امام علي (ع) (امام علي (ع) ) چکيده: تحقيقي پيرامون مباني فکري دوران خلفاي راشدين و اصول حاکم بر عملکرد آنان است. مقاله حاضر، نياز انسان را به برنامه صحيح زندگي و هدايت از طريق سيره پيامبر در ابعاد مختلف مورد اشاره قرار مي دهد. سپس با اشاره به منع حديث و عدم انتشار اين سيره، به حاکميت سيره خلفا از سويي و احياي سنت هاي جاهلي از سوي ديگر مي پردازد. به گفته نويسنده، پس از رحلت پيامبر، به جاي مرجع قرار گرفتن داناترين فرد به قرآن - يعني علي (ع) - علم به انساب عرب و اشعار جاهليت ملاک فضيلت شد و مردم در عوض اينکه سخن پيامبر در باب وصايت را بشنوند، به دنبال بيعت و شورا رفتند. او نتيجه مي گيرد که تقوا و اهليّتْ ملاکِ فضيلت است نه شيخوخت و تعصبات قومي و حيله گري و سياست بازي. وي مي افزايد سنت عملي پس از رسول خدا در اين دوران بر محور قهر و غلبه و زور قرار گرفت و از همين زاويه بني اميه توانستند مالک الرقاب مسلمين شوند و همان سنت هاي جاهلي را در قالبي ديگر احيا کنند و سنت هاي احيا شده توسط رسول خدا را کنار بگذارند.
تراثنا، پياپي 58، ص 72-101، عربي.