پايان نامه: بررسي تطبيقي ساختار حکومت علي و معاويه
کريمي، علي نمايه: حکومت امام علي (ع) ؛ حکومت معاويه (تاريخ و جغرافي) چکيده: در اين پايان نامه، ابتدا به مفهوم قدرت و نحوه اکتساب و بهره گيري از آن در نظام حکومتي امام علي (ع) و معاويه به طور تطبيقي نگاه شده است. آنگاه مباني مشروعيت و جايگاه مردم در اين حکومت ها و محورهاي اختلاف اين دو نوع ساختار حکومتي را مورد تحليل تاريخي قرار مي دهد. وي از مقايسه اين دو نوع ساختار حکومتي چنين نتيجه مي گيرد که هدف اصلي اميرالمؤمنين در حکومت و کسب قدرت، پرداختن به ارزش هاي انساني و عدالت و اجراي حدود و احکام الهي و نشر معارف ناب اسلام بوده و آن حضرت همواره به اين اصول آرماني و الهي توجه داشته است. نفي ظلم، برقراري عدالت و تربيت صحيح اسلامي از شاخصه هاي اصلي حکومت امام علي (ع) و کسب قدرت به هر وسيله ممکن، سرکوب مخالفان، کسب سود و رفاه دنيوي و موروثي کردن حکومت از شاخصه هاي اصلي حکومت معاويه معرفي شده است. از ديدگاه نويسنده در عصر امام علي (ع) نقد و نظارت قدرت از مردم خواسته مي شد و انتقاد از حکومت در سطح بسيار وسيع تا جايي که با اصول و ارزش هاي اصلي اسلام تعارض نداشت پذيرفته بود. در مقابلْ معاويه اجازه نقد حکومت و ابراز عقيده و بيان را کاملا محدود کرده بود. از نظر نويسنده در زمينه مشروعيت هم حکومت علي (ع) با معاويه تفاوت اساسي داشت. علي (ع) مدعي بود که حکومتش بر اساس رأي و بيعت مردم و نصب الهي و لياقت شخصي مشروعيت مي يابد، اما معاويه به ارث بردن حکومت را منشأ مشروعيت آن قلمداد مي کرد.
مقطع کارشناسي ارشد، دانشگاه: تربيت مدرس، دانشکده علوم انساني، 447ص، فارسي، کتابنامه: به صورت زيرنويس و 431-447، استاد راهنما: سيّد عطاء الله مهاجراني؛ استاد مشاور: صادق آئينه وند، تاريخ دفاع: 1381.