مقاله: امام علي بزرگترين خطيب تاريخ
محل نگهداري: پايگاه اطّلاع رساني سراسري اسلامي (پارسا) سپهر خراساني، احمد ملاحظه: قسمت دوم نمايه: فصاحت امام علي (ع) چکيده: بررسي ويژگي ها و ظرايف امر خطابه در کلام امام علي (ع) در نهج البلاغه است. نويسنده در ابتدا وجود سجع و وزن و آهنگ در کلام علي (ع) را مطرح ساخته و معتقد است با اينکه امام علي کلامش مرسل است، گاه آن را با يکي دو سجع نمکين مي کند. اما سجع را نه بيش از حد بلکه به اندازه و به موقع استعمال مي کند و بدون تعمد بر زبانش جريان مي يابد. سجع هاي آن حضرت جز يکي دو مرتبه معمولا تکرار نشده و بلافاصله عوض مي شوند. امام علي در خطبه هاي خود به اقتضاي مقام به اطناب مي پردازد و کلماتش را ادامه مي دهد. از سوي ديگر نيز گاه به اقتضاي مجلس، کلام وي موجز و مجمل است چنانکه در سخن او حسن مطلع و تشبيه بسيار يافت مي شود. نويسنده در لابه لاي مباحث خود، سخنان علي (ع) را با برخي عبارات و جملات شاعران و سخنوران عصر جاهلي مقايسه کرده و مقام رفيع ادبي و بلاغي آن حضرت را به اثبات رسانده است.
فصلنامه پژوهشي و اطّلاع رساني نهج البلاغه، پياپي 2 و 3، ص 117-126، فارسي، کتابنامه: 126.