مقاله: خروش بر يک رفتار
قنبري، بخشعلي نمايه: سيره سياسي و اجتماعي امام علي(ع) چکيده: معرفي چهل و پنجمين نامه امام علي(ع) در نهج البلاغه خطاب به عثمان بن حنيف (والي بصره) است. نويسنده از عثمان بن حنيف به عنوان يکي از اصحاب دلباخته رسول اکرم(ص) و يکي از ياران وفادار علي(ع) و جزو دوازده نفري که خلافت ابوبکر را نپذيرفتند، ياد کرده است. به اعتقاد وي ضرورت همدردي مسئولان با مردم و اختلاف اساسي اين ميهماني با وضعيت معيشتي آنان، اميرالمؤمنين(ع) را وا داشت تا در نامه اي اين يار وفادار خود را توبيخ کند و ناخوشنودي خود را از شرکت وي در چنين ميهماني ابراز دارد. مؤلف، اين نامه را بخشي از فلسفه و انديشه سياسي امام علي(ع) و نمودي از سيره آن حضرت در حکومت بر مردم دانسته است. به گفته نگارنده، علي(ع) در اين نامه همچنين به رابطه امام و مأموم و عدم طرفداري از فقر و نيز به فلسفه حکومت که همانا همدردي با مردم و حل مشکلات معيشتي و رفع نيازهاي معنوي و فطري آنان است، اشاره دارد.
خطاب به عثمان بن حنيف انصاري، کتاب ماه دين، پياپي 30 و 31، ص 21 - 22، فارسي، کتابنامه: 22.