کتاب: مالکيت و ملکداري در سنت پيامبر و علي
ضميمه: پيکار اسلام با بردگي، ابوذر ورداسبي، ص 112-136. ورداسبي، ابوذر نمايه:مالکيت؛ سيره امام علي(ع) (امام علي(ع) )؛ سيره پيامبر(پيامبر و اهل بيت)؛ برده داري در اسلام(جامعه شناسي)؛ آيين کشورداري(علوم سياسي) چکيده: اين کتاب به نحوه برخورد پيامبر(ص) و علي(ع) با مقوله مالکيت و ملک داري مي پردازد. نويسنده ضمن تبيين ارزش کار و توليد از ديدگاه پيامبر(ص) و علي(ع)، معتقد است که ايشان با مقوله زمين و زمين داري مخالف نبودند و به هر کس که مي توانست قسمتي از زمين موات را احيا کند اجازه مي دادند تا در آن تصرف کند و روي آن به کار و تلاش و آباداني بپردازد. از ديدگاه نويسنده، هدف اصلي پيشوايان دين، رسيدن انسان ها به کمال نهايي خويش بوده است. يکي از زمينه هاي کمال، رسيدن به کمال مادي است و آن پلي است براي رسيدن به کمال معنوي. از اين رو تمام اموري که باعث رشد و ترقي زندگي مردم از جهت مادي مي شد از طرف ايشان مجاز بود تا افراد بتوانند به رفع نيازهاي مادي خويش بپردازد. نويسنده علي(ع) را پاسدار همه انديشه هاي پيامبر(ص) و جانشين بر حق او معرفي مي کند و ضمن اشاره به ضرورت امر امامت و رهبري، از انحراف مسير خلافت در جامعه اسلامي بعد از رحلت پيامبر اظهار تأسف مي کند. وي تلاش مداوم علي(ع) را در دوران کوتاه حکومت خويش براي اجراي عدالت اقتصادي مي ستايد.
به ضميمه پيکار اسلام با بردگي، تهران, بي نا، چاپ اول, بي تا/ 15000 نسخه، 136 ص، فارسي، رقعي (شميز).