توحيد
بخش اول خطبه، حاويِ عبارات والا و پر معنايي در توحيد است که اجمالاً به آنها اشاره مي شود: عظمت و علو خداوند، قدرت و علم او، خالقيت او، سميع و بصير بودن او، دائم و لايزالي بودن او، بي نيازي خداوند، اراده ي او، ضد و شريک نداشتن خداوند، کرم و حلم خداوند، منزه و قدوس بودن خداوند، بازگشت همه ي امور به خداوند، نزديکي خداوند به بندگانش، وسعت رحمت و نعمت خداوند، آثار قدرت خداوند در انسان و افلاک، انتقام و عذاب خداوند، لزوم حمد الهي و اظهار عجز از درک صفات او و تواضع و ذلت در مقابل عظمت خداوند.(1).