تصديق نمي کنيم... اقرار نمي کنيم
[صفحه 83] از شدت ناراحتي برخاست و با تکبر به راه افتاد و با غضب خارج شد در حالي که دست راستش را بر ابوموسي اشعري و دست چپش را بر مغيرة بن شعبه تکيه داده بود. او همچنانکه با تکبر راه مي رفت گفت: محمد را بر اين گفتارش تصديق نمي کنيم، و به ولايت علي اقرار نمي کنيم.... خداوند اين آيه را درباره ي او نازل کرد: «فَلا صَدَّقَ وَلا صَلّي وَلکِنْ کَذَّبَ وَ تَوَلّي ثُمَّ ذَهَبَ اِلي اَهْلِهِ يَتَمَطّي...»:[1] «نه تصديق کرد و نه نماز خواند، بلکه تکذيب کرد و پشت نمود، و سپس با حال تبختر به سوي اهل خود براه افتاد...» پيامبر صلي اللَّه عليه و آله خواست او را برگرداند و به قتل برساند، ولي از جانب خداوند آيه نازل شد که «لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسانَک لِتَعْجَلَ بِهِ»:[2] «در آن باره لسانت را حرکت مده که عجله کرده باشي»، و حضرت مأمور به صبر گرديد.[3] .
حذيفة مي گويد: معاويه در روز غدير- بعد از منصوب شدن اميرالمؤمنين عليه السلام،
صفحه 83.