تخريب مسجد غدير به دست دشمنان[1]
همانگونه که «غدير» پرچمي بر بلنداي تاريخ است که از آن نور سبز «علي ولي اللَّه» مي درخشد، مسجد غدير هم تيري به چشم دشمنان ولايت بوده که بناي گِل و آجري آن به عنوان سندي زنده از غدير در قلب صحرا مي درخشيد. از همين جاست که دشمنان کينه توز علي عليه السلام که درِ خانه اش را آتش زدند و تابعان آنان در طول قرنها هرگز چشم ديدن چنين بناي اعتقادي- تاريخي را نداشتند. آثار مسجد غدير که توسط پيامبر صلي اللَّه عليه و آله و اصحابش علامت گذاري شده بود، اولين بار به دست عمر بن الخطاب از ميان برده شد و علائم آن محو گرديد. بار ديگر در زمان اميرالمؤمنين عليه السلام احيا شد ولي پس از شهادت آن حضرت، معاويه سارباني را با دويست نفر فرستاد تا آثار غدير خم را با خاک يکسان کنند! در زمانهاي بعد بار ديگر مسجد غدير بنا شد و از آنجا که در کنار جاده ي حجاج قرار داشت محلي معروف بود و حتي تاريخ نگاران و جغرافي نويسانِ سنّي هم آن را [صفحه 352] نام برده و محل آن را تعيين کرده اند. تا صد سال پيش مسجد غدير بر پا بوده و با آنکه در منطقه ي مخالفان بوده ولي رسماً محل عبادت و به عنوان مسجد غدير معروف بوده است، تا آنکه آخرين ضربه را وهابيها زده اند. آنان دو اقدام کينه توزانه براي از بين بردن مسجد غدير انجام داده اند: از يکسو مسجد را خراب کرده و آثار آن را از بين برده اند، و از سوي ديگر مسير جاده را طوري تغيير داده اند که از منطقه ي غدير فاصله ي زيادي پيدا کرده است.
.
صفحه 352.