تبريک و تهنيت[1]
پس از پايان خطبه، مردم از هر سو به سمت منبر مي آمدند و خود را به پيامبر و اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليهما و آلهما مي رساندند، و با ايشان به عنوان بيعت دست مي دادند، و هم به پيامبر صلي اللَّه عليه و آله و هم به اميرالمؤمنين عليه السلام تبريک و تهنيت مي گفتند، و پيامبر صلي اللَّه عليه و آله هم مي فرمود: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذي فَضَّلَنا عَلي جَميعِ الْعالَمينَ». عبارت تاريخ چنين است: پس از اتمام خطبه، صداي مردم بلند شد که: «آري، شنيديم و طبق فرمان خدا و رسول با قلب و جان و زبان و دستمان اطاعت مي کنيم». بعد به سوي پيامبر و اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليهما وآلهما ازدحام کردند و براي بيعت سبقت مي گرفتند و با ايشان دست مي دادند. اين ابراز احساسات و فريادهاي شعفي که از جمعيت بر مي خاست، شکوه و ابهت بي مانندي به آن اجتماع بزرگ مي بخشيد. نکته ي قابل توجهي که در هيچيک از پيروزي هاي پيامبر صلي اللَّه عليه و آله- چه در جنگها و چه ساير مناسبتها و حتي فتح مکه- سراغ نداريم، اين است که حضرت در روز غدير فرمودند: [صفحه 56] «به من تبريک بگوئيد، به من تهنيت بگوئيد، زيرا خداوند مرا به نبوّت واهل بيتم را به امامت اختصاص داده است». و اين نشانه ي فتح بزرگ و در هم شکستن کامل سنگرهاي کفر و نفاق بود. از سوي ديگر پيامبر صلي اللَّه عليه و آله به منادي خود دستور دادند تا بين مردم گردش کند و اين خلاصه ي غدير را تکرار کند: «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِيٌّ مَوْلاهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ»، تا به عنوان تابلويي از غدير در ذهنها نقش ببندد.
.
صفحه 56.