غدير يعني حسين
«إِذا کُتِبَ الْکِتابُ قُتِلَ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلامُ»، «آنگاه که پيمان سقيفه در مقابل غدير امضا شد امام حسين عليه السلام کشته شد»! آري غدير را با ياران باوفايش سربريدند و خيمه هاي آسمان عمود آن را غارت کردند و آتش زدند و عزيزان غدير را به اسيري بردند تا در شهرهاي سقيفه به آن افتخار کنند و به همه اعلام کنند که کار غدير پايان يافت، امّا...!
اين بار غدير، با همه ي وجود و به همراهي تني چند از فداکارترين نيروهايش به ميدان آمد. او حسين عليه السلام بود، و همراه گروهي آمد که براي شهادت و قطعه قطعه شدن و فداشدن کمر همّت بسته بودند و گروهي ديگر که براي اسير شدن و اشک ريختن براي غديرِ سر بريده و معرفي غدير به بي خبران شام آماده بودند. در اينجا سخن امام صادق عليه السلام علناً به ظهور رسيد که فرمود: