اتمام حجت عبداللَّه بن جعفر با غدير
معاويه از امام حسن و امام حسين عليهماالسلام و ابن عباس در اين باره پرسيد. ابن عباس گفت: تو به آنچه مي گويد ايمان نمي آوري. اکنون سراغ کساني که نام برد بفرست و از آنان سؤال کن. معاويه سراغ عمر بن ابي سلمه و اسامه فرستاد و از آنان نيز سؤال کرد. آنان شهادت دادند که آنچه عبداللَّه مي گويد از پيامبر صلي اللَّه عليه و آله شنيده اند همانگونه که او مي گويد.[1] .
معاويه در سال اول حکومتش به مدينه آمد و در آنجا مجلسي تشکيل داد و امام حسن و امام حسين عليهماالسلام و عبداللَّه بن جعفر و ابن عباس و عده اي ديگر را دعوت کرد. در آن مجلس احتجاجات بسياري بر معاويه شد، از جمله عبداللَّه بن جعفر گفت: «اي معاويه، من از پيامبر صلي اللَّه عليه و آله شنيدم در حالي که آن حضرت برفراز منبر بود و من و عمر بن ابي سلمه و اسامة بن زيد و سعد بن ابي وقاص و سلمان و ابوذر و مقداد و زبير در برابر او نشسته بوديم. حضرت فرمود: آيا من نسبت به مؤمنان صاحب اختيارتر از خودشان نيستم؟ گفتيم: بلي يا رسول اللَّه. فرمود: «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ...».