عقد اخوّت و برادري
کيفيت اجراي عقد اُخُوّت چنين است:[1] . دست راست خود را در دست راست برادر مؤمن مي گذاري و مي گويي: «واخَيْتُکَ فِي اللَّهِ وَ صافَيْتُکَ فِي اللَّهِ وَ صافَحْتُکَ فِي اللَّهِ، وَ عاهَدْتُ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِيائَهُ وَ الْأَئِمَّةَ الْمَعْصُومينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ عَلي أَنّي إِنْ [صفحه 251] کُنْتُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الشَّفاعَةِ وَ أُذِنَ لي بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةَ لا أَدْخُلُها إِلاَّ وَ أَنْتَ مَعي». «با تو در راه خدا برادري و يک روئي (با صفائي) مي نمايم و دست مي دهم، و با خدا و ملائکه اش و رسولان و انبيائش و امامان معصوم عليهم السلام پيمان مي بندم که اگر من از اهل بهشت و اهل شفاعت بودم و به من اجازه ي ورود به بهشت داده شد، وارد آن نشوم مگر آنکه تو نيز همراه من باشي». آنگاه برادر ديني در جواب او بگويد: «قَبِلْتُ»: «قبول کردم». سپس بگويد: «أَسْقَطْتُ عَنْکَ جَميعَ حُقُوقِ الْاُخُوَّةِ ما خَلاَ الشَّفاعَةَ و الدُّعاءَ وَ الزِّيارَةَ»: «همه ي حقوق برادري را از تو ساقط کردم (و بر تو بخشيدم) مگر شفاعت و دعا و زيارت را».
يکي از مراسمي که براي عيد غدير ذکر شده برنامه ي «عقد اُخُوّت» است، به اين معني که برادران ديني- طي يک سنت اسلامي- برادري خود را مستحکم مي نمايند و با يکديگر پيمان مي بندند که در آخرت نيز به ياد يکديگر باشند. در ضمن درباره ي حقوق برادري اسلام که بسيار زياد است و مراعات آنها احتياج به مواظبت دارد از يکديگر حليت مي گيرند، و با همين حلاليت بار ديگر خود را متوجه لزوم مراعات آنها مي نمايند.
صفحه 251.