اساس و سابقه عيد و جشن غدير
اولين تهنيت ها و تبريکها را مردم به خود پيامبر و اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليهماوآلهما عرض کردند و به همين مناسبت در آن ايام شعر سروده شد. اين سنت حَسَنه در فراز و نشيب تاريخ همچنان ادامه يافت و به صورت يک سيره ي مستمر و مؤکد مورد توجه عام و خاص اهل اسلام بوده و هرگز ترک نشده است.[1] . اين عيد در جوامع شيعه- به پيروي از روايات معصومين عليهم السلام- از عيد فطر و قربان مهم تر تلقّي شده و به طور مفصل تري جشن گرفته مي شود. [صفحه 246]
اعيادِ هر ملت، روزي براي احياء شعائر آنان و تجديد عهد و يادآوري روزهاي سرنوشت ساز و مهم آنهاست. عيد گرفتنِ روز «غدير» از همان سال حجة الوداع و در همان بيابان غدير پس از اتمام خطبه ي پيامبر صلي اللَّه عليه و آله شروع شد. در طول سه روز توقف در «غدير خم» مراسمي بر پا شد و حضرت شخصاً از مردم خواستند که به او تبريک بگويند و مي فرمود: «هَنِّئوني، هَنِّئوني» که اين سخن را در هيچيک از فتحها و پيروزي ها نفرموده بود.
صفحه 246.