رهنمودهايي درباره حج و عمره
الف: حج و عمره از شعائر الهي است که «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإنَّها مِنْ تَقْوَي الْقُلُوبِ»، و احياي آن احياي دين خداست. ب: براي حاجيان از طرف خداوند نفع دنيوي و اُخروي در نظر گرفته شده است: 1. نفع دنيوي: هرکس به حج رود خداوند او را مستغني مي نمايد. خداوند حاجيان را کمک مي نمايد. آنچه حاجيان خرج کنند خداوند جاي آن را در اموالشان پر مي کند. 2. نفع اُخروي: گناهان ايشان آمرزيده مي شود و به آنان گفته مي شود اعمال را از سرگيريد و به آنان بشارت داده مي شود. ج: ترک عمدي حج نزد خداوند بسيار مهم است و گذشته از عذاب اُخروي، ضرر دنيوي هم دارد و آن اينکه باعث کوتاهي عمر، قطع شدن نسل و نيز باعث فقر مي شود. د: از کسي که به حج مي رود سه مطلب مهم خواسته شده است: 1. حج رفتن او با کمال دين باشد که ظاهراً مراد ولايت اهل بيت عليهم السلام است. 2. مفاهيم و مقاصد حج مورد تفقّه و فهم قرار گيرد و با درک صحيح از حج به اعمال آن بپردازد. 3. در حج توبه اي پابرجا نمايد که هرگز پس از بازگشت از خانه ي الهي گناهان را از سر نگيرد. [صفحه 225]
پيامبر صلي اللَّه عليه و آله درباره ي حج و عمره چهار جنبه ي مهم را در خطبه ي غدير مورد تأکيد قرار دادند:
صفحه 225.