کلياتي درباره امر به معروف و تبليغ
با در نظر گرفتن اين مقدمه، حضرت سه جهت اساسي در امر به معروف و نهي از منکر را پايه گذاري فرمودند: الف. براي آنکه بدانيم معروف چيست و منکر کدام است فقط يک راه وجود دارد و آن بيان امام معصوم است. اگر مطلبي از غير طريق ايشان به عنوان معروف يا منکر معرفي شود نه تنها اعتبار ندارد بلکه بدعت و انحراف است. به همين جهت حضرت فرمودند: بالاترين امر به معروف و نهي از منکر آن است که ولايت و امامت ائمه عليهم السلام را به مردم برسانيد، تا بدين وسيله مصدر و مرجع براي شناخت معروفها و منکرها را به آنان معرفي نموده باشيد. [صفحه 223] ب. قبل از امر به معروف و نهي از منکر سه نکته ي مهم بايد در نظر گرفته شود: 1. خوب ياد گرفتن، و در فهم اصل مطلب اشتباه نکردن. 2. خوب به خاطر سپردن و درست حفظ کردنِ مطلب. 3. تغيير و تبديل ندادن در مطلب و درست رساندن. ج: وسعتِ دائره ي تبليغ و رساندن احکام الهي و مراحل آن را چنين ترسيم فرموده اند: 1. آنان که مي دانند به يکديگر توصيه کنند و متذکر شوند. 2. پدران وظيفه ي خاصي در رساندن دين به فرزندانشان دارند. 3. رساندن به فاميل و نزديکان بسيار مهم است. 4. حاضران بايد به غائبان برسانند. 5. بايد به دور و نزديک تبليغ نمود و مطالب را رساند. 6. بايد هر کس را ديديم تبليغ کنيم و حکم خدا را برسانيم. البته لزوم مراعات شرائط زمان و مکان و افراد در همه ي اين موارد واضح است.
پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در خطبه ي غدير، مسئله ي امر به معروف و نهي از منکر را با موضوع ابلاغ و تبليغ به صورت آميخته فرمودند. به عبارت ديگر يک مسلمان هنگام امر به معروف و نهي از منکر وظيفه ي بازگويي از جانب خدا و رسول و امامان عليهم السلام را انجام مي دهد، و به عنوان مأمورِ خداوند و خدمتگزار پيامبر و ائمه عليهم السلام عمل مي کند.
صفحه 223.