اثبات فضيلتِ مطلق و بي نهايت براي اميرالمؤمنين
معناي اين سخن آن است که هر فضيلتي در شأن او بگويند کم گفته اند و عقل بشر قاصر از درک عظمت و جلالت اوست. در اين باره به سه جمله ي پر محتوا در خطبه ي غدير بر مي خوريم: 1. خداوند علي بن ابي طالب عليه السلام را بر همه ي مردم فضيلت داده است. 2. علي عليه السلام را بر همه فضيلت دهيد، که او افضل مردم بعد از من از هر مرد و [صفحه 207] زني است تا مادامي که خداوند روزي نازل مي کند و مخلوقات باقي هستند. 3. فضائل علي بن ابي طالب عليه السلام- که خداوند در قرآن نازل کرده- بيش از آن است که من همه را يکجا بشمارم، پس هر کس از فضايل او به شما خبر داد و معرفت آن را داشت از او بپذيريد. پيداست که قيد «با معرفت» متضمن نکته ي مهمي است، و آن اينکه اگر کسي اهل معرفت در باب مناقب اهل بيت عليهم السلام نباشد ممکن است دقت کافي و توجه لازم در معناي احاديث نکند و در نتيجه معنايي نامناسب با عظمت ايشان از آن بفهمد. از طرف ديگر نبايد بدون در نظر گرفتن ظرفيت افراد و شرائط زماني و مکاني و سطح فکرهاي مختلف مردم هر فضيلتي در هر جمعي گفته شود. بنابراين بصيرت و معرفتِ لازم در اين باره بسيار مهم است.
پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در خطبه ي غدير سخني در فضيلت علي بن ابي طالب عليه السلام فرمودند که هيچکس نمي تواند بالاتر از آن بگويد و آن عبارت است از فضيلتِ او بر همه ي مردم تا آخر دنيا- بجز شخص پيامبر صلي اللَّه عليه و آله- با فضائلي بي انتها و غيرقابل مقايسه با فضائل ساير مردم، فضائلي که اعطا کننده ي آن پروردگار جهان و اعلام کننده اش شخص پيامبر صلي اللَّه عليه و آله است.
صفحه 207.