نکته مهم درباره کلمه مولي
خداوند کساني را صاحب اختيار مردم قرار داده که داراي عصمت مطلق اند و از هرگونه بدي و پليدي به هر معني که باشد پاک اند. گذشته از آن عِلمشان را به منبع بي پايان علم خود متصل کرده است تا جوابگوي انواع احتياجات مردم باشند. تعيين و تخصيص چهارده معصوم عليهم السلام به عنوان صاحب اختيار مردم و [صفحه 200] کساني که امرشان بر هر موجودي نافذ است فقط بايد از جانب حق تعالي باشد، زيرا اوست که به وجود آورنده ي مخلوقات است و بهترين ها را او خلق کرده و فقط اوست که مي تواند سپردن اختيار تام مردم به دست کسي را ضمانت کند، و اين پيامبر صلي اللَّه عليه و آله است که از جانب خداوند به عنوان پُشتوانه و ضامِن اين مقام درباره ي امامان عليهم السلام ايشان را به مردم معرفي کرده است. پروردگارِ مهربان در نظامِ خلقت به اين هم اکتفا نکرده است، بلکه صاحبان اختيار مردم را کساني قرار داده که از نور خلق شده اند و آنان را در قالب انسان قرار داده است. معصومين عليهم السلام کساني اند که قبل از خلقتِ عالم خلق شده اند و همه ي جهان به برکت وجود آنان خلق شده است. خداوند مردم را به چنين وجودهاي نوراني سپرده و خواسته است که مردم او را از اين طريق عبادت کنند و هدايت را از ايشان بگيرند، و لذا از هر طريق ديگري باشد در پيشگاه خداوند مردود است. اميرالمؤمنين عليه السلام در بيان واقعه ي غدير مي فرمايد: «... وَ کانَتْ عَلي وِلايَتي وِلايَةُ اللَّهِ، وَ عَلي عَداوَتي عَداوَةُ اللَّهِ... فَکانَتْ وِلايَتي کَمالُ الدّينِ وَ رِضَي الرَّبِّ تَبارَکَ وَ تَعالي».[1] . «ولايت خداوند از طريق ولايت من شناخته مي شود و عداوت با خداوند نيز از راه عداوت با من شناخته مي شود... لذا ولايت من کمال دين و رضايت خداوند تبارک و تعالي خوانده شد». همچنين امام عسکري عليه السلام در اين باره مي فرمايد: «آنگاه که خداوند با منصوب کردن اولياي خود بعد از پيامبرش بر شما منت گذاشت به پيامبر صلي اللَّه عليه و آله خطاب کرد: «اَلْيَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دينَکُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْکُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَکُمُ الْاِسْلامَ ديناً»، و براي اوليائش حقوقي را بر شما واجب کرد و به شما دستور داد تا آن حقوق را نسبت به ايشان ادا کنيد تا آنچه نزد شما از همسران و اموال و خوراک داريد بر شما حلال [صفحه 201] شود و نمو و برکت و ثروت را به شما نشان دهد، و تا معلوم شود که چه کسي از خداوند اطاعت مي کند....[2] .
طبيعي است کسي مي تواند صاحب اختيار مطلق مردم باشد که نه تنها گناه نکند و شيطان و هواي نفس در او راه نداشته باشد، بلکه اشتباه هم نکند تا باعث هلاکت جمعيتي نشود.
صفحه 200، 201.