پيروان اهل بيت و دشمنان ايشان
سپس حضرت چنين خواندند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ...» تا آخر سوره ي حمد و سپس فرمودند: اين سوره درباره ي من نازل شده، و به خدا قسم درباره ي ايشان (امامان) نازل شده است. به طور عموم شامل آنهاست و به طور خاص درباره ي آنان است.[2] ايشان دوستان خدايند که ترسي بر آنان نيست و محزون نمي شوند، بدانيد که حزب خداوند غالب هستند. بدانيد که دشمنان ايشان سفهاي گمراه و برادران شياطين اند که اباطيل را از روي غرور به يکديگر مي رسانند.[3] . [صفحه 180] بدانيد که دوستان ايشان (اهل بيت) کساني اند که خداوند در کتابش آنان را ياد کرده و فرموده است: «لاتَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کانُوا آبائَهُمْ اَوْ اَبْنائَهُمْ اَوْ إخْوانَهُمْ اَوْ عَشيرَتَهُمْ، اُولئِکَ کَتَبَ في قُلُوبِهِمُ اْلايمانَ...» تا آخر آيه،[4] «نمي يابي قومي را که به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، و در عين حال با کساني که با خدا و رسولش ضديت دارند روي دوستي داشته باشند، اگر چه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا فاميلشان باشند. آنان اند که ايمان در قلوبشان نوشته شده است...». بدانيد که دوستان ايشان (اهل بيت) کساني اند که خداوند عزوجل آنان را توصيف کرده و فرموده است: «الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبَسُوا ايمانَهُمْ بِظُلْمٍ اُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»[5] «کساني که ايمان آورده اند و ايمانشان را با ظلم نپوشانده اند، آنان اند که برايشان امان است و آنان هدايت يافتگان اند». بدانيد که دوستان ايشان کساني اند که ايمان آورده اند و به شک نيفتاده اند. بدانيد که دوستان ايشان کساني اند که با سلامتي و در حال امن وارد بهشت مي شوند، و ملائکه با سلام به ملاقات آنان مي آيند و مي گويند: «سلام بر شما، پاکيزه شديد، پس براي هميشه داخل بهشت شويد». بدانيد که دوستان ايشان کساني هستند که بهشت براي آنان است و در آن بدون حساب روزي داده مي شوند.[6] . بدانيد که دشمنان ايشان (اهل بيت) کساني اند که به شعله هاي آتش وارد مي شوند، بدانيد که دشمنان ايشان کساني اند که از جهنم در حالي که مي جوشد، صداي [صفحه 181] وحشتناکي مي شنوند و شعله کشيدن آن را مي بينند. بدانيد که دشمنان ايشان کساني اند که خداوند درباره ي آنان فرموده است: «کُلَّما دَخَلَتْ اُمَّةٌ لَعَنَتْ اُخْتَها...» تا آخر آيه،[7] «هر گروهي که داخل (جهنم) مي شوند همتاي خود را لعنت مي کنند...». بدانيد که دشمنان ايشان کساني اند که خداوند عزوجل مي فرمايد: «کُلَّما اُلْقِيَ فيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها اَلَمْ يَأْتِکُمْ نَذيرٌ، قالُوا بَلي قَدْجاءَنا نَذيرٌ فَکَذَّبْنا وَقُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْي ءٍ، اِنْ اَنْتُمْ اِلاَّ في ضَلالٍ کَبيرٍ... اَلا فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعيرِ»،[8] «هرگاه گروهي (از ايشان) را در جهنم مي اندازند خزانه داران دوزخ از ايشان مي پرسند: آيا ترساننده اي براي شما نيامد؟ مي گويند: بلي، براي ما نذير و ترساننده آمد ولي ما او را تکذيب کرديم و گفتيم: خداوند هيچ چيز نازل نکرده است، و شما در گمراهيِ بزرگ هستيد... پس دور باشند[9] اصحاب آتش». بدانيد که دوستان ايشان (اهل بيت) کساني هستند که در پنهاني از پروردگارشان مي ترسند[10] و براي آنان مغفرت و اجر بزرگ است. اي مردم، چقدر فاصله است بين شعله هاي آتش و بين اجر بزرگ![11] . اي مردم، دشمن ما کسي است که خداوند او را مذمت ولعنت نموده، و دوست ما آن کسي است که خداوند او را مدح نموده و دوستش بدارد. اي مردم، بدانيد که من نذير و ترساننده ام و علي بشارت دهنده است.[12] . [صفحه 182] اي مردم، بدانيد که من منذر و بر حذر دارنده ام و علي هدايت کننده است. اي مردم، من پيامبرم و علي جانشين من است. اي مردم، بدانيد که من پيامبرم و علي امام و وصي بعد از من است، و امامان بعد از او فرزندان او هستند. بدانيد که من پدر آنانم و آنها از صلب او به وجود مي آيند.
اي مردم، من راه مستقيم خداوند هستم که شما را به تابعيت آن امر نموده،[1] و سپس علي بعد از من، و سپس فرزندانم از نسل او که امامان هدايت اند، به حق هدايت مي کنند و بياري حق به عدالت رفتار مي کنند.
صفحه 180، 181، 182.