منافقين در جامعه مسلمين[1]
مشکل بزرگ جامعه ي مسلمين خط نفاق بود که به خاطر نقاط ضعف مختلف افراد، روح ايمان را از آنان مي گرفت و به سوي خود جذب مي کرد. منافقين کساني بودند که ظاهر آنان مسلمان بود و برخورد قانوني با آنها مشکل بود. [صفحه 24] اين عده از همان ابتداي بعثت در ميان مسلمانان بودند و بعضي از همان اوّل با نيت منافقانه مسلمان شدند، ولي تعدادشان کم بود. هر چه قدرت اسلام بالا مي گرفت تشکّل منافقين هم انسجام بيشتري مي يافت و در پوشش اسلام ضرباتي مهلک تر از کفار و مشرکين بر پيکر نهال تازه ي اسلام وارد مي کردند. در سالهاي آخر عمر پيامبر صلي اللَّه عليه و آله، کم کم منافقين بطور رسمي وارد عمل شدند. آنان براي خود مجالس سري تشکيل مي دادند، و بر ضد اسلام و شخص پيامبر صلي اللَّه عليه و آله توطئه مي کردند و کارشکني مي نمودند که آيات قرآن بهترين شاهد اين مدعا است. بخصوص اگر ترتيب نزول آيات را بررسي کنيم و ببينيم که اکثر آيات مربوط به منافقين در سالهاي آخر عمر آن حضرت نازل شده است.[2] . منافقين به ظاهر مسلمان، در باطن گرايش به کفر و الحاد و شرک داشتند و آرزوي نهفته در قلبشان ريشه کن کردن اسلام با تمام محتوايش و بازگشت به گذشته بود. ولي بخوبي مي دانستند که اين هدف به آساني قابل دسترسي نيست و لا اقل با حضور پيامبر اکرم صلي اللَّه عليه و آله امکان پذير نخواهد بود. لذا دست بکار برنامه هاي شومي براي بعد از رحلت آن حضرت شدند. آنان در سال حجة الوداع چند پيمان نامه در بين خود امضا کردند و طي آنها نقشه هاي پيچيده و دقيقي را بر ضدّ آينده ي اسلام پايه ريزي کردند.[3] .
.
صفحه 24.