پايان نامه: شرح نامه عرفاني 31 امام العارفين، اميرالمؤمنين، علي بن ابيطالب به امام حسن
هوشمند، ناهيد نمايه:مواعظ امام علي (ع) ؛ نامه به امام حسن (ع) (نهج البلاغه) چکيده: اين پايان نامه با الگو قرار دادن کلام امام علي (ع) در تربيت و اخلاق عملي، فقراتي از نامه آن حضرت به فرزندش امام حسن (ع) را مورد تحليل و تفسير قرار داده و پيام هاي اخلاقي - تربيتي و عرفاني آن را ارزيابي کرده است. وي مهم ترين ابعاد دنيوي و اخروي نام آن حضرت را در مباني زير جستجو مي کند: 1. بهترين سرمايه انسان در دنيا وآخرت، رعايت تقوا و ادامه راه سلف صالح و اوليا و انبيا است؛ 2. مطمئن ترين پناهگاه انسان در دنيا و آخرت تنها خداوند است؛ 3. آرزوهاي دور و دراز، انسان را به پرتگاه هلاکت رهنمون مي کند؛ 4. صبر و بردباري و پارسايي، انسان را به يقين و حکمت مي رساند؛ 5. بايد از گردش روزگار و حوادث آن پند گرفت و زاد و توشه آخرت را هر روز بيشتر بر گرفت؛ 6. سکوت و خاموشي در امور براي تکامل و بقاي روح لازم است؛ 7. رابطه انسان با زن و خانواده بايد به دور از هر گونه افراط و تفريط باشد؛ 8. خودسازي و خودشناسي در سراسر نامه آن حضرت مشاهده مي شود. در قسمت اعظم پايان نامه مراحل خودسازي انسان و راه هاي تقويت دل مطرح مي شود و نقش تقوا و دوري از گناه همواره مورد تأکيد قرار مي گيرد. ياد مرگ و نقش دعا و توبه نيز در خودسازي مکرراً سفارش مي شود.
مقطع کارشناسي ارشد، دانشگاه: آزاد اسلامي واحد تهران مرکزي، دانشکده الهيات و فلسفه و معارف اسلامي، 501ص، فارسي، کتابنامه: به صورت زيرنويس و487-501، استاد راهنما: عبدالرضا مظاهري؛ استاد مشاور: اعظم پويازاده، تاريخ دفاع: 1381.