پايان نامه: خردگراي از منظر قرآن و امام علي و بازتاب آن در انديشه فردوسي، سعدي و حافظ
شکويي پورعالي نام، رقيه نمايه:عقل گرايي؛ انديشه هاي فرهنگي امام علي(ع) (امام علي(ع) )؛ انديشه هاي سعدي(ادبيات)؛ ارزش عقل چکيده:نويسنده پس از بررسي معناي واژه عقل، زمينه هاي داخلي و پيدايش مکاتب عقل گراي اسلام همچون معتزله را ذکر مي کند. وي مي گويد عقل در قرآن به معناي فهمي است که از حاق فطرت ناشي شده، پرده ظواهر را دريده و به حقيقت باطني دست يافته است. وي آنگاه موارد کاربرد عقل در قرآن را بر مي شمرد. نويسنده در ادامه حق طلبي، قانون گرايي و نوگرايي را از جلوه هاي خردمندي در زندگي امام علي(ع) دانسته و نمونه هايي ازکلمات حکمت آميز و خرد گرايانه آن حضرت در نهج البلاغه را ذکر کرده است. حقيقت عقل در نهج البلاغه، نشانه هاي خرد، خرد و فلسفه، خرد و سياست، خرد و مديريت، بينش عقلي و شهود، آفات عقل، تاريخچه خرد گرايي، نشانه هاي عاقل، تحول دوره هاي عقلانيت در ادب فارسي و بازتاب خرد در اشعار حافظ از مهم ترين سرفصل هاي اين تحقيق است.
مقطع کارشناسي ارشد، دانشگاه: آزاد اسلامي واحد تهران مرکزي، دانشکده دانشکده ادبيات فارسي، 319ص، فارسي، استاد راهنما: غلامحسين مرزآبادي؛ استاد مشاور: باقر قرباني زرين، تاريخ دفاع: 1381.