مقاله: صفات الهي در کلمات اميرالمؤمنين
محل نگهداري: پايگاه اطّلاع رساني سراسري اسلامي(پارسا) سليماني اميري، عسگري(1337- ) نمايه:شرح اسماء الهي؛ انديشه هاي کلامي و فلسفي امام علي(ع) (امام علي(ع) )؛ موضوعات اعتقادي نهج البلاغه(نهج البلاغه) چکيده:بررسي کلمات امام علي(ع) در وصف خداوند است. به عقيده نويسنده، زيباترين توصيف از حق تعالي در کلام علوي جلوه گر شده است؛ زيرا خداوند عالم داراي اوصافي است که به نوعي بر مخلوق او نيز صادق است. از اين رو هنگام توصيف خداوند بايد او را از پيرايه هاي امکاني و خلقي تنزيه کرد و در عين حال نبايد در وصف او کوتاهي کرد و اين گونه توصيف همراه با تنزيه به بهترين شکل در کلمات امام علي(ع) به چشم مي خورد. مؤلف مفاهيم والايي را که اميرالمؤمنين(ع) در کلمات خود در مورد خدا به کار برده محور بحث قرار داده که عبارت اند از: ازليت و ابديت، اول و آخر، ظاهر و باطن، قديم، وحدت، معيت، علم و قدرت، فاعليت، اعطا و امساک. نويسنده رابطه خدا با انسان را از منظر امام علي اين گونه مي داند که: چون خداوند کامل مطلق است و هر موجودي در نهاد خودش وابسته به اوست. تکوينا در برابر او خاضع است و هر چه دارد از او دارد و به حول و قوه او کاري صورت مي دهد. بنابراين، خدا همراه هر موجودي از جمله انسان است و از اين رو همه چيز انسان از اوست.
معرفت، پياپي 47، ص 59-66، فارسي، کتابنامه: 66.