مقاله: نقش نهج البلاغه در فقه اسلامي
محل نگهداري: پايگاه اطّلاع رساني سراسري اسلامي(پارسا) مکارم شيرازي، ناصر(1305- ) نمايه:تأثيرپذيري هاي فقه؛ تأثير و تأثر نهج البلاغه (نهج البلاغه) چکيده: پژوهشي پيرامون اثبات صلاحيت نهج البلاغه به عنوان يکي از مصادر مورد اعتماد در استخراج فقه شيعي است. نويسنده اگرچه نهج البلاغه را از لحاظ سندي مرسل مي داند ولي آن را بنا بر جهات زير معتبر مي شمارد: ذکر سندهاي آن در ديگر مصادر، هماهنگ بودن مفاد و محتواي نهج البلاغه در هنگام عرضه بر قرآن، شهرت آن در ميان اصحاب و علو مضامين نهج البلاغه. وي در ادامه با بررسي روايات فقهي و شرعي، احکام استخراج شده از آن را از نظرگاه فقهي و مباني علمي خود مانند فلسفه تشريع زکات، آداب جمع آوري زکات، انفاق هاي مستحبي، تحريم شکايت به غير مؤمن، حکم فرار از جهاد، نهي از قياس و آراء ظني، بطلان تصويب (قانونگذاري فقيه يا حاکم شرع)، صفات قاضي، احکام ناسخ و منسوخ و برخي مباحث تجاري و معامله اي را مطرح کرده است.
فصلنامه پژوهشي و اطّلاع رساني نهج البلاغه، پياپي 2 و 3، ص 24-41، فارسي، کتابنامه: 41.