مقاله: قدرت و سوء استفاده پيرامونيان
محل نگهداري: پايگاه اطّلاع رساني سراسري اسلامي (پارسا) ملاحظه: نام نويسنده ذکر نشده است. نمايه:کنترل و نظارت؛ حکومت داري امام علي (ع) (امام علي (ع) ) چکيده: تحليلي است از پيامدهاي به قدرت رسيدن اطرافيان حاکم و دخالت آنان در حکومت. نويسنده با استفاده از منابع تاريخي و روايي، به خصوص نهج البلاغه، به لغو امتيازات خويشاوندي در حکومت نبوي پرداخته است. به گفته او در عصر خلفا امتيازها بر اساس خويشاوندي و قبيلگي به اطرافيان اعطا مي شد و اوج اين انحراف در عهد عثمان است. در اين زمان افراد پست مثل وليد بن عتبه، مروان بن حکم و پدرش حکم بن عاص با وجود سوابق ننگين، چون از خويشاوندان خليفه بودند در عالي ترين سمت هاي اجرايي قرار گرفتند وبيت المال مسلمانان را ملک طلق خود دانسته، به غارت و چپاول آن پرداختند. نويسنده سيره علوي را امتداد سياست نبوي دانسته است. به گفته وي، اميرالمؤمنين (ع) حتي لقمه نان بيشتري را به برادر فقير خود نمي دهد و هر گونه امتيازي بر اساس خويشاوندي و نزديکي به خود را لغو مي نمايد. نگارنده در پايان با اشاره به امتيازطلبي هاي موهوم در حکومت قاجار و پهلوي، جمهوري اسلامي را از استخدام افراد فاقد صلاحيت بر حذر مي دارد و به حکومت و بيوت مراجع توصيه مي کند که مواظب اطرافيان خود باشند.
انديشه حوزه، پياپي 32 و 33، ص 322-351، فارسي، کتابنامه: 348-351.