کتاب: وحدت جوامع در نهج البلاغه
شابک: 964-5984-62-9 کنگره: BP38/09V3J9 ديويي: 297/9515 محل نگهداري: کتابخانه تخصصي اميرالمؤمنين علي (ع)-مشهد جوادي آملي، عبدالله (1312- ) نمايه:وحدت جهاني؛ موضوعات اجتماعي سياسي نهج البلاغه (نهج البلاغه) چکيده: بررسي مبحث اتحاد جهان اسلام و مؤلفه ها و موانع و محورهاي آن از منظر امام علي (ع) در نهج البلاغه است. نويسنده ضمن بررسي مفهوم وحدت، به اهميت و اصالت آن در نظر اسلام اشاره دارد. وي حوزه هاي مختلف اتحاد مسلمين از منظر علي (ع) و تلاش هاي آن حضرت در تحقق وحدت را مورد تجزيه و تحليل قرار مي دهد. نويسنده همچنين به بررسي آيات قرآن در باب اتحاد مؤمنان پرداخته و بر محوريت قرآن و اهل بيت (ع) و جدايي ناپذيري اين دو محورِ وحدت تأکيد ورزيده است. وي محورهاي وحدت در حوزه پيروان اديان توحيدي را پرستش خدا و نفي شکر و نفي سلطه بر يکديگر معرفي مي کند و عوامل تفرقه را از نگاه علي (ع) بر مي شمارد. به گفته نويسنده اميرالمؤمنين (ع) در نهج البلاغه گاهي با زبان نرم، جامعه اسلامي را به اتحاد و هم آوايي فرا مي خوانَد و گاهي با لسان تهديد، امت اسلامي را از تفرقه و عواقب خطرناک آن برحذر مي دارد. آن حضرت، استمرار سنت هاي الهي را در سايه وحدت جهان اسلام مي بيند. اين گونه سخنان از علي (ع) ريشه قرآني دارد و آن حضرت سعي زيادي در خشکاندن ريشه هاي نفاق و تفرقه به عمل آورد. نويسنده، اختلاف را به دو گونه مقدس و غير مقدس تقسيم مي کند. وي اختلافات پيش از بعثت انبيا را که باعث بعثت پيامبران شده است، مقدس و اختلافات بعد از آن را در دين و شيوه هاي دينداري، نامقدس مي خوانَد و براي آن دلايل قرآني مي آورد.
گردآوريِ سعيد بند علي، قم: اسراء، چاپ اول, 1380 / 15000 نسخه، 149 ص، فارسي، پالتويي (شميز)، بها: 4000ريال.