مقاله: عبرت و تربيت در قرآن و نهج البلاغه
محل نگهداري: پايگاه اطّلاع رساني سراسري اسلامي (پارسا) قائمي مقدم، محمد رضا نمايه:عبرت آموزي؛ موضوعات اخلاقي نهج البلاغه (نهج البلاغه)؛ روش هاي تربيت (روان شناسي و علوم تربيتي) چکيده: بررسي روش تربيتي قرآن و امام علي (ع) با تأکيد بر روش عبرت در سيره و گفتار آن حضرت و آيات قرآني است. نويسنده ابتدا به چيستي عبرت و مباني و حوزه کاربردي آن اشاره دارد و معتقد است که روش عبرت در امر تربيت يکي از کارآمدترين روش هاي تربيتي از ديدگاه قرآن و نهج البلاغه است. از نظر نويسنده تشابه زندگي انسان ها، اقوام و ملل مختلف با يکديگر، حسابگري و انديشه ورزي و نيز تأثيرپذيري انسان از آنها، مباني اين روش را تشکيل مي دهند و در اثر تعامل اين ويژگي ها با يکديگر، حالت عبرت براي انسان پديد مي آيد. پيامدهاي تربيتي عبرت که نويسنده به آنها اشاره کرده، عبارت اند از: 1- عبرت، کليد بصيرت؛ 2- عبرت و انتقال تجارب؛3- عبرت و بازداري از خطا؛ 4- عبرتْ چراغ راه آينده. نويسنده همچنين به آسيب شناسي اين روش در تربيت نيز پرداخته است.
حوزه و دانشگاه، پياپي 27، ص 69-91، فارسي، کتابنامه: 89-91.