پايان نامه: تحريض و تحذير در قرآن و نهجالبلاغه
بهاري ميمندي، فردوس نمايه:تشويق و تحذير؛ موضوعات اخلاقي نهج البلاغه (نهج البلاغه) چکيده: بيان و بررسي کاربرد تحريض (تشويق) و تحذير (هشدار) و عوامل و عواقب عمل نکردن به آن در قرآن و نهج البلاغه است. تحقيق با هدف تشويق مردم به اطاعت از دستورات الهي و پرهيز دادن آنان از ارتکاب خواهي و محرمات انجام پذيرفته است. نويسنده در آغاز تحذير و تحريض را به دو نوع لفظي و معنوي تقسيم و موارد و کاربردهاي هر يک از آنها در قرآن و نهجالبلاغه را نشان داده است. او معتقد است کليه مسايلي که خداوند مردم را به آن تشويق کرده اموري است که داراي عاقبتي نيک و خويش فرجام است، ولي موارد مورد نهي مواردي است که حاصلي جز خسران و زيان دنيايي و آخرتي در بر ندارد.
مقطع کارشناسي ارشد، دانشگاه: آزاد فسا، 135ص، فارسي، منابع: 131-135، استاد راهنما: شاهرخ محمد بيگي؛ استاد مشاور: سيّد محمد مهدي جعفري، تاريخ دفاع: 1375.