عدالت در گزينش و عملکرد کارگزاران نظام
سزاوار به خلافت کسي است که بدان تواناتر باشد و در آن به فرمان خدا داناتر...[1] امام علي (ع) در نامه ي خود به استاندارانش نيز مکرر ياد آوري فرموده است که افرادي را به عنوان کاتب، کارگزار، قاضي و... انتخاب نمايند که از توانايي ولياقت بالايي برخوردار بوده و بر اساس اصل عدالت گزينش شده باشند، به گونه اي که امکان دستيابي به بهتر از آنان وجود نداشته باشد.[2] . [صفحه 17]
از آنجا که يکي از تعابير عدالت از نظر امام (ع) قرارگرفتن هر چيز در جاي بايسته اش است، لذا در مسند حکومت، رهبران و دست اندرکاران و کارگزاران بايد از اشخاص صاحب صلاحيت- از حيث تقوي، دانش و توانايي- انتخاب شوند. زيرا مديريت و اساسا در دست گيري هر کاري احتياج به لياقت و استعداد خاص همان کار دارد و تنها چنين مستحقين و صاحبان استحقاق بر سبيل عدالت، شايستگي نشستن بر مسند انجام چنان اموري را دارند. در عين حال عدالت ايجاب مي کند که تواناترين، با ورع ترين و با دانش ترين فرد، در کسب موقعيت ها و مراتب عالي، از سايرين اولي باشد. بنا به فرموده ي امام (ع):
صفحه 17.