همشأني روحي و فكري و اخلاقي












همشأني روحي و فکري و اخلاقي



درست است که در آيين اسلام هر مرد مسلمان کفو و همشأن مسلمان ديگري است و هر زن مسلمان که در عقد مرد مسلماني درآيد با همشأن خود پيمان زناشويي بسته است ، ولي اگر جنبه هاي روحي و فکري را در نظر بگيريم بسياري از زنان همشأن برخي مردان نيستند و بالعکس. مردان مسلمان شريف و اصيل که از ملکات عالي انساني و سجاياي اخلاقي و دانش و بينش وسيع برخوردار بايد با زناني پيمان زناشويي ببندند که از نظر روحيات و سجاياي اخلاقي همشأن و مشابه آنان باشند. اين امر درباره زنان پاکدامن و پرهيزگار که از فضايل اخلاقي و انديشه و بينش بلند برخوردارند نيز حکمفرماست. هدف عمده ازدواج ، که برقراري سکونت و آرامش خاطر در طول زندگي است ، جز بارعايت اين نکته تأمين نمي شود و تا يک نوع مشابهت اخلاقي و محاکات روحي و جذبه رواني بر محيط زندگي سايه نگستراند پيوند زناشويي فاقد استواري لازم خواهد بود.

با توجه به اين بيان ، حقيقت خطاب الهي به پيامبر اکرم (ص) روشن مي شود که فرمود:

«لو لم اخلق عليا لما کان الفاطمة ابنتک کفو علي وجه الارض»[1] .

اگر علي را نمي آفريدم ، براي دختر تو فاطمه هرگز در روي زمين همشأني نبود.

به طور مسلم مقصود از اين کفويت همشأني مقامي و روحي است.









  1. بحار الانوار، ج 43 ص 9.