شجاعت علي
و خداي تعالي او[ داوود] را به کشتن جالوت صنعت درع درآموخت او را درع کردن و آيين درع درپوشيدن، او [ اميرالمؤمنين علي عليه السلام] درعي کرد که پيش از او کسي چنان درع نکرده بود. و درعي در پوشيد که پيش از او و پس از او کس چنان درع درنپوشيده بود، و آن درعي بود که سينه داشت و پشت نداشت. او را گفتند: ما بالله درعک لا ظهرلها؟ قال اذا وليت فلاولت. و اگر او [ داوود] را حکمت داد از موعظه زبور، اين [ علي عليه السلام] را حکمتي داد در مواعظ بليغه که فصحاي عرب و عجم آن را گردن نهادند و بگفتند: کلامه دون کلام الخالق وفوق کلام المخلوق ما عدا کلام رسول الله - صلي الله عليه وآله. و اگر داوود را آواز دادي که مرغ از آواز او در هوا بماندي، او را آوازي داد که به يک نعره جانهاي شجاعان از تن جدا شدي و روان گشتي.[1] .
در آن جا که سخن از حضرت داوود عليه السلام است، ابوالفتوح رازي از فضائل علي-عليه السلام- سخن مي گويد، بدين سان: