امامت علي
در ذيل آيه: تؤتي الملک من تشاء وتنزع الملک ممن تشاء، ابوالفتوح مي نويسد: بعضي ديگر گفتند مراد ملک امامت است، چنان که گفت: فقد اتينا آل ابراهيم الکتاب والحکمة و آتيناهم ملکا عظيما، «کتاب » قرآن است، و «حکمت » نبوت، و «ملک عظيم » ملک امامت. عجب از گروهي که گويند: ملک دنيا [با امر دنيا] به امر خداست، تا خدا دهد و خدا ستاند، و ملک دين که امامت است به دست ماست، ما به آن کس دهيم که ما خواهيم، و [از آن بستانيم که ما خواهيم. ملک دو است: يکي ملک دنيا، يکي ملک آخرت] و هر ييک را وصفي است يکي را به عظم و يکي را به کبر، هر دو به اميرالمؤمنين علي - عليه السلام - ارزاني داشتند تا ملک اين سرايش به ملک آن سراي مقرون باشد. ملک دنيا ملک امامت است که: وآتيناهم ملکا عظيما، و ملک عقبي ملک بهشت است، وملکا کبيرا.[1] )