نهج البلاغه درماني
.... نمونه وار، چند فقره از بيماريهاي آن روز را که اميرالمومنين عليه السبلام در صدد معالجه ي آنهاست ذکر مي کنيم: يکي از اين بيماريها مساله دنيا است. در نهج البلاغه چه بسيار عليه دنيا و دنيا طلبي و دنيافريفتگي، و خطرات و کمينهاي دنيا هشدار داده شده است، و يکي از بخشهاي مهم نهج البلاغه، زهد آن است... اينکه نهج البلاغه پر است از زهد و ترغيب به زهد.... بيماري را نشان مي دهد.... که مردم بدجوري گرفتار دنيا شده بودند.[2] . يک موضوع ديگر که در نهج البلاغه بارها تکرار شده است، تکبر است. مساله تکبر يعني خود را از ديگران بالاتر دانستن، همان آفتي... که اسلام را و نظام سياسي اسلام را منحرف کرد و خلافت را به سلطنت تبديل کرد. دومي بيماري کبرپذري... يعني گروه محکوم قبول کند که محکومند و بايد محکوم باشند.[3] . .... ما، مثل آن بيماري که يک نسخه کامل از يک طبيب حاذق در جيب خود يا در طاقچه اتاق خود دارد، اما در عين حال لاي آن نسخه را باز نمي کند و به آن عمل نمي کند و از آن [صفحه 85] بيماري دائما رنج مي برد، قرنهاي متمادي نهج البلاغه را داشتيم، اما از آن استفاده نکرديم و از معارف آن بهره نبرديم و بيماريهاي فردي و اجتماعي خود را براي خودمان نگاه داشتيم.[4] . .... امروز مي شود از ديدگاه دقيق و نافذ اميرالمومنين علي عليه السلام، به واقعيت هاي جهان و جامعه نگاه کرد و بسياري از حقايق را ديد و شناخت و علاج دردها را پيدا کرد... ما را هم دنياطلبي تهديد مي کند، ما را هم ابتلاء به کبر و خودپرستي و تبعيض تهديد مي کند و بدانيد که درمانش در نهج البلاغه موجود است.[5] . [صفحه 86]
... اگر امروز به نهج البلاغه مراجعه کنيم، در آن چيز جالبي خواهيم يافت. بيماريهاي که در اين موقعيت ما را تهديد مي کند و درمان اين بيماريها، براي ما ارزنده و حياتي است که برويم و اين درمانها را جستجو کنيم... اگر آن بيماريها را از پيش بشناسيم، خودمان را براي مقابله با آنها آماده خواهيم کرد. نهج البلاغه آن بيماريها را يکي يکي به ما معرفي مي کند.[1] .
صفحه 85، 86.