ناکثين (جبهه دوم)
نگويند از کجا آورده اي!... اين گروه اميرالمومنين عليه السلام را قبول مي کردند، نه اينکه قبول نکنند، منتها شرطش اين بود که با اين چيزها کاري نداشته باشد... لذا اول هم آمدند، اکثرشان بيعت کردند. البته بعضي هم بيعت نکردند. جناب سعد بن ابي وقاص از همان اول هم بيعت نکرد، بعضيهاي ديگر از همان [صفحه 61] اول بيعت نکردند. ليکن جناب طلحه، جناب زبير، بزرگان اصحاب و ديگران با اميرالمومنين عليه السلام بيعت کردند و تسليم شدند و قبول کردند، منتها سه، چهار ماه گذشت، ديدند نه، با اين حکومت نمي شود ساخت، زيرا اين حکومت، حکومتي است که: دوست و آشنا نمي شناسد براي خود حقي قائل نيست براي خانواده خود، حقي قائل نيست براي کساني که سبقت در اسلام دارند، حقي قائل نيست. هر چند خودش به اسلام از همه سابق تر است ملاحظه اي در اجراي احکام الهي ندارد اينها را که ديدند، ديدند نه، با اين آدم نمي شود ساخت، لذا جدا شدند و رفتند و جنگ جمل به راه افتاد که واقعا فتنه اي بود. (عايشه) ام المومنين را هم با خودشان همراه کردند. چقدر در اين جنگ کشته شدند. البته اميرالمومنين عليه السلام پيروز شد و قضايا را صاف کرد. اين هم جبهه دوم بود که مدتي آن بزرگوار را مشغول کرد.[1] .
ناکثين يعني شکنندگان، و در اينجا يعني شکنندگان بيعت، اينها اول با اميرالمومنين عليه السلام بعيت کردند ولي بعد بيعت را شکستند. اينها مسلمان بودند و بر خلاف گروه اول (خودي) بودند، منتها خودآرائي که حکومت علي بن ابيطالب عليه السلام را تا آن جايي قبول داشتند که براي آنها يک سهم قابل قبولي در آن حکومت وجود داشته باشد، با آنها يک سهم قابل قبولي در آن حکومت وجود داشته باشد، با آنها مشورت بشود، به آنها مسئووليت داده بشود، به آنها حکومت داده شود. به اموالي که در اختيارشان هست- ثروتهاي بادآورده- تعرضي نشود.
صفحه 61.