جاذبه و دافعه علوي
نمونه ناسازگاري علي عليه السلام، عمل اميرالمومنين عليه السلام در آغاز خلافت اوست. اگر اميرالمومنين عليه السلام در مقابل خواست آن رهبران و شخصيتهاي برجسته اي که در ميان مردم از اعتبار برخوردار بودند، حاضر مي شد کوتاه بيايد، حاضر مي شد حرفهايي را که آنها مي خواهند بزند، بزند، يقينا براي علي عليه السلام اين همه ناکامي پيش نمي آمد. اگر علي عليه السلام حاضر مي شد با قدرتهاي متخاصم با اسلام و با حکومت اسلامي اندکي روي موافق نشان بدهد، يقيقنا براي اميرالمومنين عليه السلام اين همه دردسر بوجود نمي آمد. فرق علي بن ابيطالب عليه السلام با رقيبانش در همين نکته است. آنها حاضر بودند با هر کسي عليه دشمن خود يعني علي بن ابيطالب عليه السلام بسازند. معاويه و عمر و عاص دو رقيب و دو مخالف يکديگر بودند، اما در مقابل علي عليه السلام با هم ساختند. طلحه و زبير از سويي و معاويه از سوي ديگر، دو جبهه مخالف با يکديگر بودند. اما حاضر شدند در مقابله و دشمني با علي بن ابيطالب عليه السلام با يکديگر دست اتحاد بدهند، اما علي عليه السلام [صفحه 52] حاضر نشد و حاضر نمي شد. علي عليه السلام هرگز نمي گفت: اي طلحه و اي زبير بياييد، من و شما با هم متحد شويم، يک سد درست کنيم، يک جبهه ي واحد تشکيل دهيم و با معاويه بجنگيم و سر معاويه را به سنگ بگوبيم. نه براي اميرالمومنين عليه السلام، معاويه به آن دليل مخالف و دشمن است که بر روي خط اسلامي نمي خواهد حرکت کند و به همين دليل با طلحه و زبير هم سر سازگاري نخواهد داشت.[1] . [صفحه 53]
زندگي پيغمبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم سراسر (نه) در مقابل خواسته ها، هوسها، تهديدها، تحريک ها بود. علي عليه السلام هم (نه) گفت. نمونه ناسازگاري علي عليه السلام کجاست؟
صفحه 52، 53.