حکومت و برقراري دولت در جوامع بشري
وَإِنَّهُ لَابُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ أَمِيرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ يَعْمَلُ فِي إِمْرَتِهِ الْمُؤْمِنُ، وَيَسْتَمْتِعُ فِيهَا الْکَافِرُ، وَيُبَلِّغُ اللَّهُ فِيهَا الْأَجَلَ، وَيُجْمَعُ بِهِ الْفَيْ ءُ، وَيُقَاتَلُ بِهِ الْعَدُوُّ، وَ تَأْمَنُ بِهِ السُّبُلُ (همانا مردم به حکومت و رهبري نياز مُبرم دارند، خواه نيکوکار باشد يا برکار، تا مؤمنان در سايه حکومت و برقراري نظم اجتماعي به کار مفيد خويش سرگرم شوند و کافران نيز از زندگي بهرمند گردند. بايد حکومت وجود داشته باشد تا مردم زندگي عادي خود را تداوم بخشند. تا ماليات هاي کشور جمع آوري گردد و با دشمنان مهاجم پيکار شود و امنيّت در جادّه هاي کشور حکم فرما باشد.)[1] .
امام علي عليه السلام نسبت به ضرورت حکومت فرمود: