معرفة اللَّه











معرفة اللَّه



الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمُتَجَلِّي لِخَلْقِهِ بِخَلْقِهِ، وَالظَّاهِرِ لِقُلُوبِهِمْ بِحُجَّتِهِ. خَلَقَ الْخَلْقَ مِنْ غَيْرِ رَوِيَّةٍ، إِذْ کَانَتِ الرَّوِيَّاتُ لَا تَلِيقُ إِلَّا بِذَوِي الضَّمَائِرِ وَلَيْسَ بِذِي ضَمِيرٍ فِي نَفْسِهِ. خَرَقَ عِلْمُهُ بَاطِنَ غَيْبِ السُّتُرَاتِ، وَأَحَاطَ بِغُمُوضِ عَقَائِدِ السَّرِيرَاتِ.

و منها في ذکر النبي صلي الله عليه وآله:

ترجمه: خداشناسي

ستايش خداي را سزاست که با آفرينش مخلوقات، بر انسان ها تجلّي کرد، و با برهان و دليل خود را بر قلبهايشان آشکار نمود، مخلوقات را بدون نياز به فکر و انديشه آفريد، که فکر و انديشه مخصوص کساني است که دلي درون سينه داشته باشند،واوچنين نيست که علم خداوندي ژرفاي پرده هاي غيب را شکافته، و به افکار و عقايد پنهان احاطه دارد.