دعا در ميدان جنگ
(وقد سمع قوماً من أصحابه يسبون أهل الشام أيام حربهم بصفين) الاخلاق في الحرب إِنِّي أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِينَ، وَلکِنَّکُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ، وَذَکَرْتُمْ حَالَهُمْ، کَانَ أَصْوَبَ فِي الْقَوْلِ، وَأَبْلَغَ فِي الْعُذْرِ، وَقُلْتُمْ مَکَانَ سَبِّکُمْ إِيَّاهُمْ: اللَّهُمَّ احْقِنْ دِمَاءَنَا وَدِمَاءَهُمْ، وَأَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا وَبَيْنِهِمْ، وَاهْدِهِمْ مِنْ ضَلَالَتِهِمْ، حَتَّي يَعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ، وَيَرْعَوِيَ عَنِ الْغَيِّ وَالْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ. ترجمه: خطبه 206 (در جنگ صفّين شنيد که ياران او شاميان را دشنام مي دهند فرمود:) اخلاق در جنگ من خوش ندارم که شما دشنام دهنده باشيد، اما اگر کردارشان را تعريف، و حالات آنان را بازگو مي کرديد به سخن راست نزديک تر، و عذرپذيرتر بوديد، خوب بود به جاي دشنام آنان مي گفتيد: خدايا! خون ما و آنها را حفظ کن، بين ما و آنان اصلاح فرما، و آنان را از گمراهي به راه راست هدايت کن، تا آنان که جاهلند، حق را بشناسند، و آنان که با حق مي ستيزند پشيمان شده به حق بازگردند.
خطبه 206 نهج البلاغه