درمان چشم نابينا
و يأس و نا اميدي چون خوره، جان او را به نابودي مي کشاند. روزي به ياد معجزات و کرامات حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام افتاد، تصميم گرفت خود را به حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام رسانده، بينائي خود را از امام علي عليه السلام بگيرد. خدمت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مشرّف شد و سفره دل باز کرد و فراوان التماس دعا نمود، و بسيار در تفاضاي خود کوشيد تا آنجا که محبّت اميرالمؤمنين عليه السلام جلوه کرد، بلند شد و دست مبارک را بر سر و روي آن فرد کشيد که لحظه اي بعد چشمان آن کور بينا شد، ياران آن حضرت از اين اعجاز آشکار شاد گشته و به يقين نائل آمدند.[1] .
شخصي از کوري، فراوان رنج مي کشيد، و بسيار مداوا کرد، امّا بي حاصل بود،