نماز در ميدان جنگ
در يکي از روزهاي نبرد صفين، در گرما گرم جنگ و کشتار، حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به خورشيد نگريست و فرمود: وقت نماز است. آنگاه دست از جنگ کشيد، و در گوشه اي به نماز ايستاد، در حالي که انواع خطرات او را تهديد مي کرد، و تيرهاي فراواني به سوي او پَر مي کشيد، امّا امام علي عليه السلام سرگرم نماز بود، گويا در خانه خود نماز مي خواند. نماز اوّل که تمام شد تيري به سوي حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آمد و سخت بر ران پايش فرو رفت، ياران حضرت با اضطراب پيرامون او را گرفتند، امّا امام علي عليه السلام با همان حالت نماز دوم را خواند.[1] .
امام علي عليه السلام همواره به نماز اوّل وقت توجّه فراوان داشت و اين اصل ارزشمند را از ياد نمي برد.