نماز با اشاره در ميدان جنگ
در شب آخر نبرد سرنوشت ساز صفّين به نام (ليلة الهرير) که از آغاز شب تا نيمه روز فردا مبارزه ادامه داشت، حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام و اصحاب او در حالي که جنگ مي کردند و غَرق در اسلحه بودند، نماز مغرب و عشاء و صبح را در حالت سواره و پياده خواندند، و رکوع و سجود را به صورت اشاره انجام مي دادند.[1] .
فرهنگ ارزشمند «نماز» آنقدر والا و برتر است که در هيچ شرائطي نمي توان از آن چشم پوشيد.