هزار رکعت نماز

امام صادق عليه السلام فرمود:

اِنَّ عَلِيّاً عليه السلام في آخَرِ عُمْرِهِ يُصَلّيِ في کُلِّ يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ اَلْفَ رَکْعَةٍ

(همانا علي عليه السلام در پايان عمر خود در شبانه روز هزار رکعت نماز مي خواند.)[1] .

اميرالمؤمنين عليه السلام در فضيلت نماز و جايگاه بلند آن فرمود:

تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ، وَحَافِظُوا عَلَيْهَا، وَاسْتَکْثِرُوا مِنْهَا، وَتَقَرَّبُوا بِهَا.

فَإِنَّهَا «کَانَتْ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ کِتَاباً مَوْقُوتاً».

أَلَا تَسْمَعُونَ إِلَي جَوَابِ أَهْلِ النَّارِ حِينَ سُئِلُوا:

«مَا سَلَکَکُمْ فِي سَقَرَ؟ قالوا: لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّينَ».

وَإِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَقِ، وَتُطْلِقُهَا إِطْلَاقَ الرِّبَقِ، وَشَبَّهَهَا رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله بِالْحَمَّةِ تَکُونُ عَلَي بَابِ الرَّجُلِ، فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْهَا فِي الْيَوْمِ وَاللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ، فَمَا عَسَي أَنْ يَبْقَي عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ؟ وَقَدْ عَرَفَ حَقَّهَا رِجَالٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْهَا زِينَةُ مَتَاعٍ، وَلَا قُرَّةُ عَيْنٍ مِنْ وَلَدٍ وَلَا مَالٍ.

يَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ: «رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّکَاةِ».

وَکَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله نَصِباً بِالصَّلَاةِ بَعْدَ التَّبْشِيرِ لَهُ بِالْجَنَّةِ، لِقَوْلِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ:

«وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةُ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا»،

فَکَانَ يَأْمُرُ بِهَا اَهْلَهُ وَيَصْبِرُ عَلَيْهَا نَفْسَهُ.

ره آورد نماز

(مردم! نماز را بر عهده گيريد، و آن را حفظ کنيد، زياد نماز بخوانيد، و با نماز خود را به خدا نزديک کنيد.

«نماز فريضه واجبي است که در وقتهاي خاص بر مؤمنان واجب گرديده است»[2] .

آيا به پاسخ دوزخيان گوش فرا نمي دهيد، آن هنگام که از آنها پرسيدند:

چه چيز شما را بدوزخ کشانده است؟

گفتند:

«ما از نمازگذاران نبوديم»[3] .

همانا نماز! گناهان را چونان برگهاي پاييزي فرو مي ريزد، و غُل و زنجير گناهان را از گردنها مي گشايد، پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله نماز را به چشمه آب گرمي که بر درِ سراي مردي جرياين داشته باشد، تشبيه کرد، اگر روزي پنج بار خود را در آن شستشو دهد، هرگز چرک و آلودگي در بدن او نماند.

همانا کساني از مؤمنان حق نماز را شناختند که زيور دنيا از نماز بازشان ندارد، و روشنايي چشمشان يعني اموال و فرزندان مانع نمازشان نشود.

خداي سبحان مي فرمايد:

«مرداني هستند که تجارت و خريد و فروش، آنان را از ياد خدا، و برپاداشتن نماز، و پرداخت زکات باز نمي دارد»[4] .

رسول خدا صلي الله عليه وآله پس از بشارت به بهشت، خود را در نماز خواندن به زحمت مي انداخت، زيرا خداوند به او فرمود:

«خانواده خويش را به نماز فرمان ده و بر انجام آن شکيبا باش»[5] .

پس پيامبر صلي الله عليه وآله پي در پي خانواده خود را به نماز فرمان مي داد، و خود نيز در انجام نماز شکيبا بود.»)[6] .

---

1. بحارالانوار ج 41 ص 24 - 17، «اينکه مشهور است آن حضرت در يک شب هزار رکعت نماز مي خواندند و برخي هم به زحمت افتادند تا آن را اثبات کنند، و در ساعات و دقائق شب هاي طولاني سرانجام موفّق شدند تا هزار رکعت نماز بخوانند، مبنائي ندارد، و فقط امام علي عليه السلام در اواخر زندگي با برکت خود آن هم در يک شبانه روز هزار رکعت نماز مي خواند».
2. نساء آيه 103.
3. مدّثر آيه 43.
4. نور آيه 37.
5. طه آيه 132.
6. خطبه 1/199 نهج البلاغه معجم المفهرس مؤلّف، که برخي از اسناد آن به اين شرح است:
   

   1- بحار الانوار ج 72 ص 116 ح16 ب50: مجلسي (متوفاي 1110 ه)
   

   2- فروع کافي ج5 ص36 و38: کليني (متوفاي 328 ه)
   

   3- منهاج البراعةج 2 ص 305: ابن راوندي (متوفاي 573 ه)
   

   4- بحارالانوار ج79 ص224 وج82 ص224: مجلسي (متوفاي 1110 ه)
   

   5- تفسير برهان ج4 ص404 ح5: بحراني (متوفاي 1107ه)
   

   6- تفسير نورالثقلين ج5 ص459 وج3 ص609: عبد علي حويزي (متوفاي 1112ه)
   

   7- ربيع الابرار ج2 ص277 ح189 ب26: زمخشري معتزلي (متوفاي 538ه)
   

   8- فروع کافي ج 5 ص41 ح4: کليني (متوفاي 328 ه).