تشويق به اذان رايگان
و به مردم قرآن مي آموخت، و از اين راه حقوق دريافت مي کرد و زندگي خود را اداره مي نمود. به امام علي عليه السلام گفت: سوگند به خدا! اي اميرالمومنين، من تو را براي خدا دوست دارم. حضرت در پاسخ او فرمود: امّا من تو را در راه خدا دوست نمي دارم. آن شخص شگفت زده پرسيد: چرا؟ مگر من چه عمل ناروائي را مرتکب شدم؟ حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: براي اينکه اذان گفتن را راه کسب خود قرار دادي. و براي آموزش دادن قرآن از مردم حقوق دريافت مي کني. در حالي که از رسول خدا شنيدم که مي فرمود: «هرکس در تعليم قرآن از مردم اُجرتي بگيرد، بهره او همان است و در قيامت اجري نخواهد داشت.»[1] .
شخصي خدمت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آمد که اذان مي گفت،