آزادي طلبي











آزادي طلبي



ميل به آزادي و استقلال، ريشه تمام خوبي ها، و راه صحيح رسيدن به سعادت و تکامل، و مبارزه با ظلم و ستم و استبداد است، امّا نبايد فراموش کنيم که سوءاستفاده از آزادي نيز محکوم است، نبايد با بهانه ميل به آزادي، از اجراي قوانين الهي و اجتماعي سرپيچي نمود و يا از پدر و مادر و اساتيد و مربّيان دلسوز روي گردان شد، و يا به بهانه آزادي، انواع برده گي ها و فسادزدگي ها را به جان خريد که مخالف آزادي واقعي انسان است.

امام علي عليه السلام به مالک اشتر مي فرمايد:

يا مالِکُ فَأَمْلِک هَوَاکَ وَشُحَّ بِنَفْسِکَ عَمَّا لايَحِلُّ لَکَ

(اي مالک عنان هواو هوس را در دست گير و از آزادي بي بندوبار بپرهيز و از آنچه حلال نيست دوري کن.)[1] .

در جاي ديگري به کميل بن زياد دستور مي دهد که خانواده خود را با نظارت و سرپرستي صحيح به سوي خوبي ها رهنمون باشد.

که حضرت فرمود:

يَا کُمَيْلُ، مُرْ أَهْلَکَ أَنْ يَرُوحُوا فِي کَسْبِ الْمَکَارِمِ، وَيُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ مَنْ هُوَ نَائِمٌ

(اي کميل! خويشان و بستگان خود را وادار کن که روزها به دنبال کسب مکارم و فضائل اخلاقي بروند و شب ها در پي بر آوردن حاجت کساني که در خوابند باشند.)[2] .

و به فرزندش امام مجتبي عليه السلام فرمود:

وَلا تَکُنْ عَبْدَ غَيْرِکَ وَقَدْ جَعَلَکَ اللَّهُ حُرَّاً

(فرزندم، بنده و برده ديگري مباش چرا که خداوند تو را آزاد آفريده است.)[3] .









  1. نامه 7/53 نهج البلاغه المعجم المفهرس مؤلّف، که برخي از اسناد آن به اين شرح است:

    1- تحف العقول ص 126: ابن شعبه حراني (متوفاي 380 ه)

    2- دعائم الاسلام ج 1 ص 350: قاضي نعمان (متوفاي 363 ه)

    3- نهاية الارب ج 6 ص 19: نويري شافعي (متوفاي 732 ه)

    4- فهرست نجاشي ص 7: نجاشي (متوفاي 450 ه).

  2. حکمت 1/257 نهج البلاغه المعجم المفهرس مؤلّف، که برخي از اسناد آن به اين شرح است:

    1- غرر الحکم ص 314 / ج 3 ص 311: آمدي (متوفاي 588 ه)

    2- کتاب مستطرف ج 1 ص 114: ابشيهي (متوفاي 580 ه)

    3- ربيع الابرار ج3 ص194 ح140 ب43: زمخشري معتزلي (متوفاي 538 ه)

    4- منهاج البراعة ج 3 ص 347: ابن راوندي (متوفاي 573 ه)

    5- غرر الحکم ج 6 ص 108: آمدي (متوفاي 588 ه)

    6- بحارالانوارج1 ص223: مجلسي (متوفاي 1110ه).

  3. نامه 87/31 نهج البلاغه المعجم المفهرس مؤلّف، که برخي از اسناد آن به اين شرح است:

    1- کتاب رسائل: کليني (متوفاي 328 ه)

    2- کتاب زواجر و مواعظ: حسن بن عبد الله بن سعيد (متوفاي قرن3 ه)

    3- من لايحضره الفقيه ج4 ص392 و386: شيخ صدوق (متوفاي 381 ه)

    4- تحف العقول ص97/52 و99/68 و76: ابن شعبه حراني (متوفاي 380 ه).