غريزه عادت
اگر غريزه عادت نبود، سيستم زندگي انسان ها و ديگر موجودات زميني با نظمي ايده آل تحقّق پيدا نمي کرد، امّا اگر تعديل و راهنمايي نگردد، انسان به انواع زشتي ها و بدي ها خُو مي کند و خطرناک ترين و زشت ترين عمل، براي او به صورتي معمولي جلوه مي نمايد و انواع اعتياد دامنگير او مي شود، در اين رابطه نقش مذهب، و وجود الگوهاي کامل مانند پيامبران و امامان معصوم عليهم السلام و ارزش هاي اخلاقي در سعادت و تکامل بشر روشن مي گردد. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در اين رابطه هشدار داد که: أَيُّهَا النَّاسُ، تَوَلَّوْا مِنْ أَنْفُسِکُمْ تَأْدِيبَهَا، وَاعْدِلُوا بِهَا عَنْ ضَرَاوَةِ عَادَاتِهَا (اي مردم خود عهده دار تربيت نفس خويش باشيد و نفس را از کشش عادت ها باز داريد که به هرچيز بدي معتاد نگردد.)[1] .
يکي از حکمت هاي شگفتي آفرين پروردگار هستي، خلق غريزه «عادت» در موجودات زنده است، زيرا موجودات با اين غريزه مقدس، تربيت پذير مي گردند، و زود بر مشکلات غلبه مي کنند، و قادر به انجام کارهاي سخت و توان فرسا مي شوند،