ويژگيهاي فرماندهي نظامي
اول- شجاعت روحي، تا در برابر رويدادها، حملهها و شکستها از پا در نيايد. دوم- آشنائي با دانش نظامي، تا در موقعيتهاي خطير خود را نبازد. سوم- چنان باشد که در جائي که درنگ لازم است، باشتاب و عجله اقدام نکند، و هر جا سرعت عمل ضرورت دارد، کند و کم تحرک نباشد. امام علي (ع) هنگامي که مالک اشتر را به سرکردگي دو تن از فرماندهان خويش ميگمارد، در وصف او چنين ميگويد: و قد امرت عليکما و علي من في حيز کما «مالک بن الحارث الاشتر» فاصمعاله و اطيعا، و اجعلاه درعا و مجنا، فانه ممن لا يخاف و هنه و لا سقطته، و لا بطوه عما الاسراع اليه احزم، و لا اسراعه الي ما [صفحه 124] البطوعنه امثل. «اکنون اشتر پسر حارث» را بر شما و بر آنان که زير فرمان شما هستند فرمان امارت دادهام، به او گوش قرار دهيد و از او فرمان بريد. و او را سپر و جوشن خود قرار دهيد. چه او چنان کسي است که نه از ناتواني او جاي بيم است و نه از لغزش او جاي هراس. نه در کاري که شتاب در آن به دورانديشي نزديکتر باشد درنگ ميکند، و نه در کاري که درنگ در آن سنجيدهتر، شتاب ميورزد.»[1].
داشتن سه خصلت عمده براي هر فرماندهي نظامي ضروري است:
صفحه 124.