ويژگيهاي فرماندهان و افسران
1- با سپاهيانت يار و همدل باشد. 2- از دارائي خويش چندان به آنان فيض برساند که فراخ روزي گرداند و از پس راهي شدنشان به سفر بازماندگان خانوارشان نيز در آسايش باشند، تا در جنگ با دشمن جز درهم کوبيدن او انديشهاي خاطرشان را نيآزارد. چرا که مهرباني و عطوفت تو آنان را به تو دلبسته ميکند. روشنترين فروغ ديدهي فرمانروايان، بر پاي داشتن عدل و داد در بلاد، و برانگيختن مهر تودهي مردم است. مردم تنها زماني خيرخواه زمامدارانند که از آن ايمن باشند و همکاري آنان با حکمرانان تنها هنگامي ميسر است که پشتيبان فرمانرواي خويش باشند و بار شهروندي بر دوششان سبک آيد و در انتظار پايانگيري مدت زمامداري او روز شماري نکنند. پس آروزهايشان را بر آور و دربارهي تدبيرهايشان زبان به ستايش بگشا، و از فداکاريها و جانبازيهايشان ياد کن که تشويق (به خواست پروردگار) دلاوران را به جنبش وا ميدارد و به سست عنصران نيرو ميدهد. هر کس را به کاري که خود انجام داده بشناس و قدرداني کن، و عزم و اقدام کسي را به ديگري نسبت مده و از بزرگداشت آن کس که کاري خطير انجام داده است، کوتاهي مکن. مبادا بلندپايگي کسي سبب شود هر کار کوچک او را نيز بزرگ [صفحه 122] شماري، و موقعيت پست کسي تو را بر آن دارد که خدمت بزرگ او را خوارداري.»[1]. [صفحه 123]
«گراميترين سران لشکريانت کسي است که:
صفحه 122، 123.