ويژگيهاي فرماندهان و افسران











ويژگيهاي فرماندهان و افسران



«گرامي‏ترين سران لشکريانت کسي است که:

1- با سپاهيانت يار و همدل باشد.

2- از دارائي خويش چندان به آنان فيض برساند که فراخ روزي گرداند و از پس راهي شدنشان به سفر بازماندگان خانوارشان نيز در آسايش باشند، تا در جنگ با دشمن جز درهم کوبيدن او انديشه‏اي خاطرشان را نيآزارد. چرا که مهرباني و عطوفت تو آنان را به تو دلبسته مي‏کند.

روشن‏ترين فروغ ديده‏ي فرمانروايان، بر پاي داشتن عدل و داد در بلاد، و برانگيختن مهر توده‏ي مردم است. مردم تنها زماني خيرخواه زمامدارانند که از آن ايمن باشند و همکاري آنان با حکمرانان تنها هنگامي ميسر است که پشتيبان فرمانرواي خويش باشند و بار شهروندي بر دوششان سبک آيد و در انتظار پايان‏گيري مدت زمامداري او روز شماري نکنند.

پس آروزهايشان را بر آور و درباره‏ي تدبيرهايشان زبان به ستايش بگشا، و از فداکاريها و جانبازيهايشان ياد کن که تشويق (به خواست پروردگار) دلاوران را به جنبش وا مي‏دارد و به سست عنصران نيرو مي‏دهد.

هر کس را به کاري که خود انجام داده بشناس و قدرداني کن، و عزم و اقدام کسي را به ديگري نسبت مده و از بزرگداشت آن کس که کاري خطير انجام داده است، کوتاهي مکن.

مبادا بلندپايگي کسي سبب شود هر کار کوچک او را نيز بزرگ

[صفحه 122]

شماري، و موقعيت پست کسي تو را بر آن دارد که خدمت بزرگ او را خوارداري.»[1].

[صفحه 123]


صفحه 122، 123.








  1. نهج‏البلاغه، نامه‏ي شماره‏ي 53.