روحيهي سربازان
کارشناسان نظامي 75 درصد از پيروزي را در گرو روحيهي عالي ارتش ميدانند و تنها 25 درصد ديگر را به عواملي چون ساز و برگ و سازماندهي، آموزش نظامي و ارتباطات نسبت ميدهند. [صفحه 99] اين نظر تنها در شرايط جنگي صائب نيست، بلکه دربارهي هر نوع مبارزهاي نيز صادق است. بنابراين روحيهي مجاهدان نقش تعيينکنندهاي در پيشرفت و اثر بخشي فعاليت آنان دارد. حال به اين پرسش ميرسيم که چگونه ميتوان روحيهي افراد مبارز يا سربازان رزمنده را بالا برد؟ پاسخ آن است که: با داشتن يک جهانبيني روشن اين امر امکانپذير است، بدين منظور نکات زيرا را بايد توضيح داد: 1- خداوند يکتا بر همهي بندگان خويش مسلط است و تنها اوست که عظمتش بيکران و سپاهيانش پيروز است و سربازي که جهاد ميکند در پيکار خود تنها بايد به خداوند متکي باشد. 2- تاريخ نشان ميدهد که با وجود انبوه بيشمار گمراهان، کساني که به خداوند تکيه نموده و با دشمنان او رزميدهاند، پيروز شدهاند. براي مثال پيامبران بر دروغزناني که رسالت ايشان را انکار ميکردند، فائق آمدند. 3- از مرگ گريزي نيست، پس بهتر است انسان خود را براي آن آماده کند، به ويژه آنکه مرگ، منبع هراسها و دلهرههائي است که يگانه راه رهائي از آنها اطاعت از پروردگار است. 4- دنيا محل گذر است و براي کسي بر جا نميماند. عمري که گذشت ديگر بازگشتي ندارد. دنيا چون روز يا ماهي است که سپري شده و فراسوي آن جز دوزخ يا بهشت چيزي نيست. وقتي اين حقايق را ميدانيم رواست که هر آنچه خدا ميطلبد با خشنودي بدو سپاريم. امام علي (ع) ميفرمايد: [صفحه 100] احمده شکرا لانعامه، و استعينه علي وظائف حقوقه، عزيز الجند، عظيم المجد، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله، دعا الي طاعته، و قاهر اعداءه جهادا عن دينه، لا يثنيه عن ذلک اجتماع علي تکذيبه، و التماس لاطفاء نوره. فاعتصموا بتقوي الله... «خداي را به پاس بخششهايش سپاس ميگويم، و از او براي اداي حقوقش ياري ميجويم که عظمتش بيکران و سپاهيانش پيروز است. و گواهي ميدهم که محمد (ص) بنده و فرستاده اوست. مردم را به پرستش او فراخواند و در جهاد در راه دين او بر دشمنان وي چيرگي يافت. همدستي گمراهان در انکار وي و تلاششان در خاموش کردن پرتوش در او کارگر نبود. در راه خداوند پرهيزکاري پيشه کنيد که اين ريسمان استوار است و پناهگاهي بلند و پايدار. مرگ را با سختيهايش پذيرا شويد، و پيش از آنکه فرارسد خود را مهياي آن سازيد، و قبل از سررسيدنش آماده باشيد. و رستاخيز همانا فرجام کار است، و اين اندرزي ميتواند بود براي عاقلان و عبرتي بهر جاهلان و پيش از فرارسيدن آن روز شما چه ميدانيد از تنگي گور، و شدت اندوه، و هراس برزخ، و لرزشهاي اضطراب، و درهم پيچي اندامها، و آکندگي گوشها از خاک و صداهاي هولناک، و تاريکي مغاک و ترس عقاب، و فشار قبر، و سختي سنگ گور؟ الله، الله، اي بندگان خدا دنيا بر شما ميگذرد چنانکه بر پيشينيان گذشت، شما و قيامت به يکديگر همبستهايد و گويي قيامت با نشانههايش پيش آمده و با درفشهايش نزديک شده و شما را در مسير خود نگاهداشته است، و پنداري با دلهرههايش سر رسيده و سينهاش را گسترانيده، و دنيا از فرزندان خويش دست شسته و آنان را از آغوش خود [صفحه 101] برانده است. چون روزي است که سپري شد يا ماهي که سرآمد، تازگي آن رنگ کهنگي گرفت و فربهي آن رو به لاغري گذاشت. در جايگاهي تنگ، با کارهايي درهم و آشفته که لهيبش سخت سوزان، نفيرش بلند، زبانهاش فروزان، ضجهاش خشمآگين، شعلهاش سوزان، خموشياش دور، هيمهاش آتشناک، وعدهاش سهمگين، ژرفايش ناپيدا، کرانههايش تاريک، ريگهايش گدازان و گذرانش رسوائي خيز است. اما «آنان که به خاطر رضاي پروردگار پرهيزکاري پيشه کردند جملگي به بهشت روان ميشوند». از عذاب در امانند و از عتاب بر کنار. از آتش دوزخ دوري گرفتهاند و سراي بهشت با وجود آنان آرامش يافته است و آنان نيز و از جايگاه آسوده خود خرسندند. اينان آن کسانند که در دنيا کردارشان پسنديده و ديدگانشان گريان بود. شبهايشان در دنيا از فرط نيايش و آمرزش خواهي روز بود، و روزهايشان از پارسايي و وارستگي شب گرديده. پس خداوند پاداش آنان را ادا نمود و به بهشت بازگشت داد، چه سزاوار آن بودند که با شادکامي پايدار در سرايي جاويدان بياسايند. پس اي بندگان خدا (از راه حق بيرون نرويد) که با رعايت آن، پيروزمند شما ظفر مييابد، و با پشت کردن به آن تباه کنندهي شما زيان ميبرد. با اعمال خود بر اجل خويش پيشي بگيريد، چه شما گروگان توشهاي هستيد که به آخرت ميفرستيد، و به آنچه به جاي آوردهايد پاداش ميگيرد، و بدانيد که مرگ بر شما آنچنان فرود ميآيد که نه به بازگشت دست رسي خواهيد داشت و نه از لغزش در امان خواهيد بود. پروردگار، ما و شما را به طاعت خود و طاعت فرستادهاش بر گمارد و به برکت رحمتش ما و شما را ببخشايد. [صفحه 102] بر جاي و استوار و در برابر بلا شکيبا باشيد! دست و تيغ خود را در هواي زبانهاتان به کار نيندازيد و در کاري که خدا شتاب روا نداشته، مشتابيد. بدانيد که هر کس از شما با معرفت حق پروردگار خويش و پيامبر و اهل بيتش در بستر جان سپارد، شهيد مرده است و پاداش او بر عهدهي خداست و مستحق ثواب نيت نيکوکاري خويش است، و نيت او جاي شمشير زنيش را ميگيرد و هر چيزي را مدت و هنگام ويژهاي است.»[1] (پس کارها را در وقت مناسب آن انجام دهيد.)
روحيهي سربازان تاثير قاطعي بر نتيجهي جنگ دارد. سربازي که به حقانيت جنگيدن خود اطمينان دارد، ميتواند بيهيچ تزلزلي در برابر گرداني از نفرات دشمن پايداري کند.
صفحه 99، 100، 101، 102.