فرمانهائي در رزم انفرادي
خداوند را که به خاطر او ميجنگيد از ياد نبريد... آرامش خود را از دست ندهيد... [صفحه 94] دندانهاي خود را بر هم بفشاريد، و با تمام وجود خود حمله کنيد... براي حمله همه وقت آماده باشيد... آرام حرکت کنيد... پيش از آنکه دشمن به خود آيد بر او ضربه وارد سازيد... به دشمن با خشم بنگريد... و او را با نوک سلاح بزنيد... و ضربههاي خود را هدر ندهيد... و بدانيد با که و براي چه ميجنگيد... و از مرگ استقبال کنيد... و هدفتان درهم کوبيدن ستاد فرماندهي دشمن باشد... امام علي (ع) در جنگيدن با اسلحه سرد اين چنين ياران خود را اندرز ميدهد. امام ميفرمايد: - استشعروا الخشيه، و تجعليبوا السکينه، و عضوا علي النواجذ، فانه انبي للسيوف عن الهام، و اکملوا اللامه، و قلقلوا السيوف في اغمادها قبل سلها، و الحظوا الخزر، واطعنوا الشزر،... «ترس از خداي را بر دل خود حاکم کنيد (و از دشمن هراس به دل راه مدهيد). جامهي آرامش و اطمينان به بر کنيد. دندانهاي خود را بر هم بفشاريد که اين کار شمشير دشمن را از سر شما دور ميدارد. جامهي رزم را کامل بپوشيد. [صفحه 95] و شمشير را پيش از بر کشيدن در نيام به جنبش در آوريد. دشمن را با نگاه خشم آلود بنگريد. از چپ و راست حمله کنيد. و با تيزي شمشير ضربه بزنيد. و فاصلهي دشمن را با تيغ خود پر کنيد. و بدانيد که در ديدرس پروردگار و در کنار پسر عم رسول خدا قرار داريد. بيامان و پياپي بر دشمن بتازيد و از فرار شرم کنيد که فرار در پيشگاه آيندگان ننگ و عار و در روز شمار زبانه نار است. با خشنودي جانفشاني کنيد. و با روي گشاده به (سوي مرگ) برويد. بر شماست که به اين لشکر انبوه و گسترده و اين خيمه و خرگاه (که ستاد معاويه است) حملهور شويد[1] و آن را درهم بکوبيد که شيطان در گوشه و کنار آن کمين کرده است. و دست تعرضش گشاده و پاي گريزش آماده است. و عزمتان جزم باشد تا فروغ حق بر شما جلوهگر شود و شما امت برتريد، و خدا ياور شماست و کردههاي شما را بيپاداش نميگذارد.»[2].
اين فرمانها را به خاطر بسپاريد:
صفحه 94، 95.